Patriotisme, Plankgas en een Planwijziging

Ruime tijd geleden was er een discussie gaande in Nederland over de zogenaamde "Nederlandse Cultuur". Toentertijd waren wij beide van mening dat de Nederlandse cultuur niet bestond zoals andere culturen, maar meer een mentaliteit was. We moesten ruim 16.000 kilometer reizen om van mening te veranderen en een aantal belangrijke bevindingen te doen:

1. Je kunt de Nederlandse cultuur pas echt waarderen als je je er niet meer in Nederland bevind. Koninginnedag hebben wij nooit bijzonder leuk gevonden, maar in Melbourne moesten en zouden we deel uitmaken van het oranjefeest. De hele avond meebleren met Nederlandse klassiekers en met volle overtuiging de polonaise lopen is nog nooit zo leuk geweest.
2. De Nederlandse cultuur bestaat voor 95% uit mondstekers. Als er geen etenskraampjes waren geweest op de oranjemarkt hield je alleen een slechte imitatie van een twentse klompendans (uitgevoerd door Australiers nota bene) en een slap aftreksel van de telegraaf (kun je nagaan) over.
3. Niets kan de feeststemming meer verpesten dan een stel misplaatste smartlappen. Wie organiseert er in godsnaam een oranjefeest en huurt een Australische DJ in?! Probeer dan maar eens Kedeng Kedeng aan te vragen.

Met deze nieuwe inzichten onder de arm waren we klaar om onze reis voort te zetten. We hadden alleen nooit de vraag moeten stellen in de vorige blog hoe lang de auto het nog zou doen... want die deed het die dag dus niet meer. Aan het begin van onze reis wisten we na een paar dagen reizen, slapen en leven in, op, met en bij de auto al onze activiteiten om de auto heen te bouwen. Met een beetje geluk hoefden we op een dag niet verder dan tien passen van de auto te struinen. Langzaam vergroeiden we met onze bak. Er zaten natuurlijk wel kleine nadelen aan; onze poging om melk te bewaren in de achterbak bleek geen succes. Na twee dagen smaakte deze precies zoals een kinderboerderij ruikt (en ja, deze vergelijking is te specifiek om verzonnen te zijn). Over dit soort kleine dingen kun je prima heenkijken, tot het ding je laat stikken in Melbourne en in plaats van zijn vertrouwde gebrom en gekuch alleen maar hard geklik laat horen. De goedkoopste monteur gevraagd een kijkje te nemen en 140 dollar verder hadden we een nieuwe accu in de auto. Op dat moment besloten we om onze briljante roadtrip op te schorten tot aan Sydney, om daar ons stalen ros (eerder manke shitlandpony) aan een andere backpacker te slijten. Sydney lag spreekwoordelijk om de hoek en de (verkoop)prijzen voor de auto's liggen daar een stuk hoger dan in Cairns. Boven alles hadden we al het vertrouwen in onze Ford Falcon verloren. Plankgas naar Sydney dus.

Onderweg hebben nog een aantal bezienswaardigheden aangedaan: een saharische zandvlakte, een negentig mijl lang strand, een blowhole die water tot wel 60 meter de lucht in spoot en een hindu tempel waar Luc - verziend als hij is - de tachtig billboards met "NO CAMERAS" miste en een aantal boze Chinezen achter zich aankreeg. In Sydney aangekomen vochten we ons een weg door de avondspits om een gratis parkeerplaats te vinden buiten het centrum. Blijkbaar heeft Thomas een zesde zintuig voor gratis parkeerplekken, want hij wist met willekeurige richtingaanwijzingen een plekje te localiseren in een stad van meer dan vier miljoen mensen.

Dit was ruim twee weken geleden. Op het moment van schrijven zitten we nog steeds in Sydney... Het verkopen van de auto viel iets lastiger uit dan dat we gedacht hadden; Na een anderhalve week intensief adverteren hadden we tien fraudeuse reacties gevangen en geen enkele mogelijke koper. De prijs was intussen zo ver gezakt dat we het via tweedehands autohandelaars gingen proberen. Hier moesten we even onze normen bijstellen gezien de gemiddelde gehaaide dealer maar 300 dollar bood. Auw. In een laatste wanhopige poging om de Ford kwijt te raken knalden we hem voor 1000 dollar op het internet. Een uur later regende het reacties. Als we hadden gewild hadden we een tweedaagse testritmarathon kunnen houden met alle potentiele kopers. De volgende dag was de auto verkocht. Al met al hebben we hierdoor in zo verre een financiele klap opgelopen dat er een baantje voor een week of twee in het vooruitzicht ligt.

Ondanks dat we twee weken lang in Sydney hebben doorgebracht om onze auto te verkopen, hebben we ons alles behalve verveeld. De stad is erg groot en mooi en we hebben ons vele avonden kaartend vermaakt met onze Spaanse kamergenoot. Een Braziliaanse vriendin nam ons alle andere avonden mee de stad in. Op een of andere manier liep elke avond uit op een feestje waarvan 95% van de deelnemers een Braziliaanse nationaliteit bezat. Gelukkig kwamen we vrij ver met ons aangeleerde zeer beperkte Portugese vocabulair.

Als je twee weken lang in hetzelfde hostel vertoefd komen er zo veel verschillende kamergenootjes langs dat we al snel merkten dat de Australische backpackermentaliteit wel een tikje verschilt van de Nieuw-Zeelandse. Waar in Nieuw-Zeeland de meesten uit zijn op nieuwe ervaringen en mooie natuur, verloopt het gemiddelde gesprek in Australie als volgt:

"Hey bro, where ya from?"
"Holland, you?"
"England/Germany (wegstrepen welke niet van toepassing is). You drinking tonight?"

Dus niet of je uitgaat, maar of je het op een drinken zet. We hebben ons dan ook samen met de Spanjaard vele avonden vermaakt met het kijken naar de, zich het leplazarus zuipende, gemiddelde backpacker.

Morgen verlaten we Sydney en pakken we de bus naar het noorden. Als laatste rest het ons nog te vertellen waar de vaccinaties voor dienden: Gezien onze vrij benauwende financiele situatie en de overvloed aan westerse cultuur vonden we het tijd voor een verandering in de reisplannen. In plaats van drie maanden in Australie door te brengen doen we er nu twee en verblijven we onze laatste maand van de reis in het land van miljarden, wok, tempels, hondenvlees en een veels te grote muur: China! En om ervoor te zorgen dat dit blog belezen blijft, gooien wij er nog een cliffhanger in, want daar breiden we ons reisgezelschap uit van twee naar drie door een verrassend bezoek van een nader bekend te maken persoon...